Konwencja Narodów Zjednoczonych o umowach międzynarodowej sprzedaży towarów to wielostronna umowa międzynarodowa ujednolicająca zasady międzynarodowego prawa handlowego. Dotyczy umów zawieranych w celu międzynarodowej sprzedaży towarów. Podpisana 11.04.1980 roku w Wiedniu, ale weszła w życie dopiero 1.01.1988 roku, gdy ratyfikowało ją 10 państw. Na podstawie zapisów CISG (Convention on Contracts for the International Sale of Goods) konstruowane są kontrakty handlowe z zagranicznymi partnerami. Szeroko opisuje prawa i obowiązki stron umowy. Ratyfikowana przez Polskę 13.03.1995 roku, może być stosowana przez sąd do rozstrzygnięcia sporów z tematyki objętej konwencją.

Nie stosuje się jej przy sprzedaży:

• towarów zakupionych do użytku osobistego, rodzinnego, w gospodarstwie domowym
• na licytacji
• w przypadku egzekucji lub innych działań organów wymiaru sprawiedliwości
• akcji, udziałów, papierów wartościowych, pieniędzy
• statków powietrznych, okrętów, poduszkowców, statków
• energii elektrycznej.

Konwencja reguluje jedynie zawarcie umowy sprzedaży, ale nie będzie miała zastosowania w umowach, gdzie znaczna część zobowiązań dostarczającego towary będzie polegała na zapewnieniu siły roboczej, czy świadczeniu innych usług.