W gospodarstwach na terenach wiejskich dysponujemy dużą przestrzenią, dzięki której można bazować na potencjale: - energii wiatru (działanie turbin wiatrowych zależy od siły wiatru wynikającej z porowatości terenu oraz odległości od przeszkód) - energii słońca (montowanie instalacji fotowoltaicznych czy solarnych na licznych dachach w gospodarstwie, lub na terenach w sąsiedztwie budynków mieszkalnych i gospodarczych) - energii spadku wody (gdy gospodarstwo położone jest w sąsiedztwie rzeki) - energii geotermalnej (po zamontowaniu pompy ciepła). Mimo tych wszystkich możliwości pozyskiwania i magazynowania energii, najbardziej ekonomicznym źródłem energii do wykorzystania w gospodarstwie jest energia, którą można zaoszczędzić dzięki racjonalnym działaniom. Oszczędzanie energii jest bardzo popularne i powszechnie stosowane na całym świecie.

Gdy połączymy razem predyspozycje terenów wiejskich do wykorzystania odnawialnych źródeł energii z racjonalnym korzystaniem z niej, możemy uzyskać gospodarstwa rolne potrzebujące minimalnych ilości energii elektrycznej, lub nawet całkiem niezależne energetycznie od zewnętrznych dostawców. Korzyści wynikające z takich działań: - obniżenie kosztów prowadzenia działalności rolniczej - obniżenie kosztów utrzymania budynków - uniezależnienie od infrastruktury przesyłowej, która szczególnie na terenach wiejskich bywa zawodna - czystsze powietrze - poprawia zdrowia mieszkańców - lepsza jakość produkowanej żywności - stała temperatura w budynkach - niższe koszty eksploatacji budynków. Prowadzenie gospodarstwa zasilanego energią odnawialną otwiera zupełnie inne możliwości: - usługi agroturystyczne (świeże powietrze, cisza, komfort mieszkania, niskie koszty utrzymania) - produkcja zdrowej żywności (czyste powietrze, wykorzystywanie energii pasywnej) - pola namiotowe (cisza, czyste powietrze). Wykorzystywanie wody deszczowej, czy przydomowe oczyszczalnie ścieków to dobre ekologicznie i ekonomicznie praktyki dodatkowo wspomagające atrakcyjność prowadzonych działalności. Wieś daje wiele możliwości działań w kierunku zrównoważenia środowiskowego. Na wsi każde gospodarstwo ma realny wpływ na pobór energii, jej oszczędzanie, sposoby pozyskiwania. W miastach mieszkańcy i przedsiębiorcy muszą dostosować się do spółdzielni, czy wspólnoty do której należą. Jeśli chodzi o różnicę w zapotrzebowaniu na energię między wsią a miastem, Główny Urząd Statystyczny wydał raport, z którego wynika: • średnia powierzchnia użytkowa mieszkania na wsi jest większa o ok. 50% niż w mieście, • średnia liczba osób w wiejskim gospodarstwie domowym jest o ok. 30% większa niż w gospodarstwie miejskim, • mieszkania na wsi częściej niż w mieście nie mają instalacji zimnej i/lub ciepłej wody bieżącej, • ciepło z sieci i ciepła woda z sieci są w miastach użytkowane powszechnie (odpowiednio 60% i prawie 40% mieszkań), a na wsi sporadycznie (3-4% gospodarstw domowych), • paliwa stałe (węgiel, biomasę suchą) w miastach zużywało jedno gospodarstwo domowe na cztery, a na wsi cztery na pięć, • gaz ziemny był wykorzystywany w 70% mieszkań miejskich i w 20% wiejskich, a w przypadku gazu ciekłego proporcja była niemal dokładnie odwrotna, • wyposażenie w urządzenia elektryczne, takie jak świetlówki kompaktowe, komputery, odbiorniki telewizyjne płaskoekranowe i zmywarki do naczyń było nieco wyższe w miastach, ale różnice te stopniowo się zacierają wraz ze wzrostem zapotrzebowania na sprzęt elektryczny na wsi, • średnie roczne zużycie energii elektrycznej w gospodarstwie domowym na wsi jest o ponad 20% wyższe w porównaniu do zużycia w gospodarstwie domowym w mieście, co bezpośrednio wynika z większej średniej powierzchni mieszkania i większej średniej liczby osób w gospodarstwie domowym na wsi, • wyższe jest również średnie zużycie paliw stałych, ciekłych i gazowych w wiejskich gospodarstwach domowych, ponieważ paliwa te służyły głównie do ogrzewania powierzchni mieszkalnych większych niż w mieście, a dodatkowo w mieście dominuje ciepło z sieci, • średnie zużycie energii pierwotnej w gospodarstwie wiejskim wynosi ok. 361 kWh/m2*rok, natomiast w gospodarstwach miejskich ok. 292,4 kWh/m2*rok, • średnie zużycie energii elektrycznej w gospodarstwie wiejskim wynosi ok. 28,6 kWh/m2*rok, natomiast w gospodarstwach miejskich ok. 27 kWh/m2*rok (odpowiednio na osobę: 804 kWh i 662 kWh) • odnotowano większy udział gospodarstw domowych użytkujących samochody osobowe na wsi (prawie 70% w porównaniu do 55% gospodarstw miejskich); na 100 gospodarstw miejskich przypadały 63 samochody, a na 100 gospodarstw wiejskich aż 90 samochodów, co jest związane z niedostatkami komunikacji zbiorowej na terenach wiejskich, • średnie roczne wydatki gospodarstwa domowego na paliwa silnikowe na wsi były wyższe niż w mieście w stopniu analogicznym do poziomu użytkowania; roczne przebiegi pojazdów nie miały na ten fakt dużego wpływu, ponieważ nie różniły się istotnie między miastem a wsią.

Odnawialne źródła energii mogą stać się rozwiązaniem w czasie kryzysu energetycznego. Kraje zachodniej Europy od dawna mają uregulowane przepisy w tej kwestii. Polska również dostosowuje prawo w tej dziedzinie. Ustawy są nowelizowane. Aby w pełni wykorzystać potencjał energii odnawialnej konieczne jest wypracowanie przejrzystych ram prawnych. • Ustawa z dnia 20 lutego 2015 roku o odnawialnych źródłach energii • Ustawa z dnia 10 kwietnia 1997 roku Prawo energetyczne oraz Ustawa z dnia 26 lipca 2013 roku o zmianie ustawy Prawo energetyczne oraz niektórych innych ustaw • Ustawa z dnia 2 kwietnia 2004 roku o zmianie ustawy Prawo energetyczne oraz ustawy Prawo ochrony środowiska • Ustawa z dnia 3 maja 2005 roku o zmianie ustawy Prawo energetyczne oraz ustawy Prawo ochrony środowiska • Ustawa z dnia 25 sierpnia 2006 roku i biokomponentach i biopaliwach ciekłych • Ustawa z dnia 21 listopada 2008 roku o wspieraniu termomodernizacji i remontów • Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 roku Prawo ochrony środowiska • Ustawa z dnia 3 października 2008 roku i udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o danych oddziaływania na środowisko • Ustawa z dnia 7 lipca 1994 roku Prawo budowlane Polska została zobowiązana przez Unię Europejską do znacznego zwiększenia udziału energii z odnawialnych źródeł w finalnym zużyciu brutto. W związku z tym 8 lipca 2014 roku do Sejmu wpłynął rządowy projekt ustawy o odnawialnych źródłach energii. Proces legislacyjny zakończył się 20 lutego 2015 roku, a 11 marca 2015 roku podpisał ją Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej. Jej przepisy częściowo unieważniły zapisy wcześniejszych ustaw, ale niektóre z nich nadal obowiązują. Od momentu wprowadzenia Ustawy o Odnawialnych Źródłach Energii już kilka razy wprowadzano w niej zmiany. • Ustawa z dnia 29 grudnia 2015 roku o zmianie ustawy o odnawialnych źródłach energii oraz ustawy – Prawo energetyczne; • Ustawa z dnia 22 czerwca 2016 roku o zmianie ustawy o odnawialnych źródłach energii oraz niektórych innych ustaw; • Ustawa z dnia 20 lipca 2017 roku o zmianie ustawy o odnawialnych źródłach energii; • Ustawa z dnia 7 czerwca 2018 roku o zmianie ustawy o odnawialnych źródłach energii oraz niektórych innych ustaw; • Ustawa z dnia 19 lipca 2019 roku o zmianie ustawy o odnawialnych źródłach energii oraz niektórych innych ustaw.

• Koszty instalacji 1kW mocy • Zapotrzebowanie gospodarstwa • Odporność urządzenia na trudne warunki atmosferyczne • Wytrzymałość mechaniczną • Długość eksploatacji bez zmniejszenia wydajności • Długość i zakres gwarancji • Certyfikaty kontroli jakości • Odporność na korozję i inne zagrożenia konstrukcji • Czas realizacji zamówienia

Przedsiębiorcy, w tym rolnicy mogą odnieść realne korzyści w efekcie rozwoju odnawialnych źródeł energii. Wszystkie przeprowadzone badania potwierdzają, że ciągle rosnące zapotrzebowanie na energię wymusza jej efektywne wykorzystywanie, racjonalizację kosztów i zapewnienie bezpieczeństwa energetycznego. Pojawia się tutaj miejsce i szansa dla odnawialnych źródeł energii, których potencjał jest podkreślany, ale wciąż niedoceniany. Polska wieś jest bogata w odnawialne źródła energii, ale jej mieszkańcy ze względu na niewiedzę, brak profesjonalnej i atrakcyjnej oferty oraz nieznajomości możliwości wykorzystania i opłacalności przedsięwzięcia nie korzystają z nich na dużą skalę. Indywidualne rozwiązania oferowane przez profesjonalistów i realna pomoc w ich finansowaniu mogą zmienić sytuację, szczególnie przy panującym kryzysie energetycznym i wciąż rosnących cenach energii. Wypracowując rozwiązania dążące do redukcji kosztów i ilości zużywanej energii dla gospodarstw rolnych oraz zapewnienia bezpieczeństwa energetycznego rezygnując z pośredników, wytwarzając i magazynując ją na własne potrzeby rolnicy zyskają spokój na tej płaszczyźnie. Środki finansowe mogą przeznaczyć na utworzenie poduszki finansowej lun inwestycje, a zaoszczędzony czas i spokój zarezerwować na planowanie dalszego rozwoju gospodarstwa. Aby rozpocząć inwestycję w odnawialne źródła energii należy przeprowadzić analizę zużycia energii. Będzie się ona różniła nawet w gospodarstwach o podobnym profilu produkcji. Stan techniczny budynków, maszyn i urządzeń, przyzwyczajenia mieszkańców i pracowników, położenie geograficzne będą miały wpływ na zużycie. Kluczowe jest rozpoznanie potrzeb i możliwości oraz dobranie takich metod pozyskiwania energii z odnawialnych źródeł, aby były możliwie najbardziej ekonomiczne dla gospodarstwa i ekologiczne dla środowiska naturalnego. Na rynku funkcjonuje wiele firm oferujących pomoc w wyborze i instalacji urządzeń do pozyskiwania energii. Istnieją różne źródła finansowania, dzięki którym łatwiej podjąć decyzję o takiej inwestycji. A najważniejszymi argumentami ZA będą wiele razy już powtarzane- ekonomia i ekologia, które w tym przypadku występują w parze.